Παιχνίδια μονομάχων

Σχετικά με τα Παιχνίδια μονομάχων

Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια μονομάχων, τότε σας αρέσουν οι ιστορίες για την Αρχαία Ρώμη και τις πολεμικές τέχνες που εφευρέθηκαν εκείνη την εποχή. Το είδος των παιχνιδιών μονομάχων περιλαμβάνει παιχνίδια όπου οι κύριοι ήρωες είναι μονομάχοι.

Οι μονομάχοι είναι οι κύριοι ήρωες των παιχνιδιών μονομάχων

Οι ξιφομάχοι ή μονομάχοι υπήρχαν κατά την περίοδο της Αρχαίας Ρώμης. Ήταν μαχητές που συμμετείχαν σε μάχες. Οι αγώνες μονομάχων διοργανώνονταν για να δημιουργούν θέαμα και να διασκεδάζουν τους θεατές. Ο μονομάχος που πήρε τη νίκη αποκτούσε την ελευθερία και απελευθερωνόταν από την υποδούλωση.

Οι μάχες των μονομάχων είναι διάσημες για διάφορα μοναδικά χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η χειρονομία των δακτύλων. Όταν ένας μονομάχος τραυματίζεται και δεν μπορεί να συνεχίσει να μάχεται, πρέπει να σηκώσει το δάχτυλο που δείχνει. Τότε, η μάχη σταματά και ο μονομάχος παραδέχεται την ήττα του. Αν ο βασιλιάς επιλέξει να συγχωρήσει τον μονομάχο, τότε τον αφήνει να ζήσει περαιτέρω. Συχνά οι βασιλείς επέτρεπαν στον αντίπαλο να φύγει με τον τραυματισμένο μονομάχο.

Τι είδους μονομάχους μπορείτε να αντιμετωπίσετε στα παιχνίδια μονομάχων

Οι μονομάχοι, οι οποίοι ήταν γνωστοί ως "αντάβατοι", ήταν ντυμένοι με πανοπλία και καπέλα που δεν είχαν τρύπες για τα μάτια, έτσι ώστε καθ' όλη τη διάρκεια της μάχης να μην μπορεί να δει ο ένας τον άλλον.

Οι μονομάχοι, οι οποίοι ήταν γνωστοί ως "μπεστιάτες", ταίριαζαν στον εγκληματικό κόσμο: η μάχη σε μονομαχίες ήταν γι' αυτούς τιμωρία για κάποιο έγκλημα. Αυτοί οι μονομάχοι ήταν εξοπλισμένοι με σουγιάδες ή βέλη και απελευθερώνονταν εναντίον ενός κυνηγετικού ζώου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μονομάχοι σκοτώνονταν σε αυτές τις μάχες.

Οι μονομάχοι που μάχονταν με δύο σπαθιά σε κάθε χέρι δεν είχαν καμία ασφάλεια στο σώμα τους, δεν φορούσαν καπέλο και δεν χρησιμοποιούσαν πανοπλία. Φορούσαν κοντές περιπέτειες και κάλυπταν τα πόδια τους με σκληρά δεσμά. Αυτοί οι μονομάχοι ήταν γνωστοί ως "dimachers".

Υπήρχαν επίσης μονομάχοι equita, οι οποίοι ήταν απρόσεκτα εξοπλισμένοι, υποστηριζόμενοι από πανοπλία και πανοπλία με λέπια. Τα καπέλα τους ήταν στολισμένα με βούρτσες και τα αντιβράχια τους προστατεύονταν από πανοπλία. Αυτοί οι μονομάχοι μάχονταν έφιπποι και συνέχιζαν να μάχονται με τα πόδια.

Υπήρχαν επίσης είδη μονομάχων "Γαλάτες", "Γκοπλόμαχοι", "Λακβέριοι", εξοπλισμένοι μόνο με σχοινιά, μουρμούρηδες, καθώς και προβοκάτορες, Σαμνίτες και πολλά άλλα είδη.

Ιστορίες και σκηνικά στα παιχνίδια μονομάχων

Οι ιστορίες στα παιχνίδια μονομάχων μπορεί να είναι μοναδικές, αλλά όλες σχετίζονται αναπόφευκτα με το είδος των πολέμων, των μαχών, των πολεμικών τεχνών. Επειδή οι μονομάχοι ζούσαν στην αρχαία Ρώμη, στις περισσότερες περιπτώσεις η πλοκή περιέχει ιστορικά κίνητρα. Αν και μερικές φορές η φαντασία των δημιουργών των παιχνιδιών μεταφέρει τους μονομάχους σε άλλες περιόδους.

Οι τόποι διεξαγωγής των αγώνων μονομάχων είναι αμφιθέατρα για τους μονομάχους, επομένως οι μονομάχοι μάχονταν σε αρένες.

Ορισμένα από τα αμφιθέατρα για αγώνες μονομάχων έχουν αντέξει και έχουν διαρκέσει μέχρι τις μέρες μας. Η πιο θρυλική αρένα για μάχες μονομάχων είναι το Κολοσσαίο, τα ερείπια του οποίου παρατηρούνται ακόμη στη Ρώμη. Στην Τυνησία έχει διατηρηθεί η αρένα του Μάρκου Αντώνιου Γόρδιου, ενώ στη Βερόνα το αμφιθέατρο όχι μόνο έχει αντέξει μέχρι σήμερα, αλλά χρησιμοποιείται και ως σκηνή για συναυλίες όπερας.

Οι χαρακτήρες των αγώνων μονομάχων μπορεί να είναι τόσο μυστηριώδεις μονομάχοι όσο και εκείνοι που γνωρίζετε καλά. Οι πιο θρυλικοί μονομάχοι είναι ο Σπάρτακος, ο Κρίξος, ο Πούμπλιπορ, ο Κόμμοδος, ο Φλάμμος, ο Πρίσκος και ο Βέρος, ο Σπίκουλας, ο Νάρκισσος.